Ik heb daar ook gezeten! tussen, 1979 tot ongeveer 1989, omdat ik een vorm van autisme heb, en thuis teveel aandacht van mijn adoptie ouders op eiste, en constant heen en weer bewoog, dit herhaalde zich helaas s’nachts ook in mijn bed.
alleen vanaf zaterdag middag tot zondag middag was ik thuis bij deze vreemde adoptie familie.
Ik verbleef daar intern, en sliepen wij op een grote slaapzalen aan weer zijden van een lange gang, met meerdere stapelbedden
wij aten in meerdere grote statische zalen.
er waren feesten zoals het palm pasen, st johannes vuur st michaels feest ed.
net voor het slapen als wij allemaal in bed lagen was er iedere avond zo’n klein koortje met 2 of 3 mensen die op een Lier, of fluit, antroposofische rustgevende liedjes ten gehore brachten, die ook wel gebaseerd waren op het geloof, en dat deden ze op elk uiteinde van de lange gang.
Er was er muziekles, houtbewerking, godsdienst de griekse en egyptische mythologie, schilderen, breien ed, en dit alles op het antroposofische Rudolf Steiner concept gebaseerd.
Maar alleen heb ik daar ook helaas enkele minder leuke ervaringen meegemaakt.
Daar ben ik, en andere kinderen, meerdere keren door een vrouwelijke nachtwaakster zwaar mishandeld, ik zelf werd ook op meerdere nachten op hardhandige wijze de slaapzaal uit gesleurd, en omdat ik als autist in paniek raakte, begon ik te schreeuwen, en tegen te spartelen, en te smeken
deze nachtwaakster begon toen op mij in te slaan en wel zo hard, dat ik kennelijk buiten bewustzijn ben geraakt, en
ontwaakte in een kamer waar zich voor de ramen tralies bevonden!
En de deur was op slot gedraaid met een sleutel van buitenaf, er stond alleen maar een bed, tafel en stoel, in deze, het leek wel een cel, de muren hadden van die houten laatjes onderkant tot een meter nog wat hoogte.
En in deze cel heb ik vaker van wegen mijn paniekaanvallen als autist gezeten, ook was er een straf, dat als je niet luisterde, je op de gang moest staan met je gezicht naar de muur, en net zo lang, dat je recht door je benen zakte, van vermoeidheid.
Dus ik zat daar opgesloten, helemaal alleen, voor de tweede keer in de steek gelaten, nu door mijn adoptie ouders, en twee adoptie broers en zus, die niet met mijn autisme om konden gaan.
Ik klapte helemaal dicht toen ik op mijn 11e weer thuis bij mijn adoptie familie ging wonen, nu wist ik echt niet meer wie ik nog kon vertrouwen?, waarom hebben mijn biologische ouders mij afgestaan aan deze vreemde familie?.
op mijn twaalfde kwam ik op een andere school terecht aan de laan van vollenhove in zeist, daar werd ik op mijn twaalfde door een leeraar sexueel misbruikt,
Ik ben op mijn 15 door mijn oudste broer geconfronteerd met drugs, hij heeft mij gepest, mishandeld, omtrent het feit dat ik op een LOM school zat, dit terwijl hij mij als een oudere broer had moeten beschermen, en liefhebben, omdat ik als autist geen nee kon en durfde te zeggen.
Vervolgens ben ik helemaal ontspoord in mijn leven,
met drugsgebruik, agressie, geld stelen voor drugs, ik heb hiervoor zelfs in 1996, een jaar in de bijlmer bajes gezeten,
Daarna was ik ongeveer nog een aantal jaren dakloos,
totdat ik in in 1999 in een sociaal pension terecht kwam,
Hier is mijn leven op een keerpunt gekomen.
Nu ik dit schrijf heb ik mijn leven alweer 15 jaar redelijk op orde,
ik ben letterlijk uit de goot gekropen, zwaar getraumatiseerd door sexueel misbruik,fysieke en geestelijke mishandeling, verwaarlozing.
Voordat dit alles gebeurde was ik een heel vriendelijk en behulpzaam iemand.
Door al dit, ben ik nu een einzelganger met Autisme, PTSS, en Borderline geworden.
Ik drink en gebruik vanaf 2001 godzijdank niet meer, alleen nog roken, dat laatste houdt mij enigszins nog rustig tezamen met de vele anti deprissiva.
Helemaal nu ik met kerst te horen heb gekregen, dat mij neefje van 12 sexueel is misbruikt op zijn tiende, ik heb mijn zus op het hart gedrukt niets over de dadar aan mij los te laten, want ik sta niet voor mij eigen en andermans veiligheid meer in.
Ik heb nu letterlijk een kl*te leven, door dat er met mij niet goed werd omgegaan in de opvoeding, ik nooit serieus genomen werd, en nog steeds niet,
En nog steeds worden er heel veel dingen gebagatelliseerd in mijn familie.
ik krijg mijn vertrouwen never en nooit meer terug in mensen.
wat denken sommigen???, dat een autist een voorwerp zonder gevoel is of zo?????
↧
Door: van der linden
↧